Η Ελλάδα διαθέτει το λιγότερο αποτελεσματικό σύστημα κοινωνικής προστασίας στην ΕΕ-15

Στο παραπάνω διάγραμμα παρουσιάζονται τα στοιχεία που αφορούν το δείκτη σχετικής αποτελεσματικότητας τον οποίο έχουμε κατασκευάσει με βάση τη σχέση της φτώχειας με τις δαπάνες για κοινωνική προστασία. Οι χώρες με υψηλότερη τιμή στον συγκεκριμένο δείκτη επιτυγχάνουν χαμηλότερο ποσοστό φτώχειας δαπανώντας τα ίδια ποσά για κοινωνική προστασία (ως ποσοστό του ΑΕΠ). Σύμφωνα με τον μέσο όρο της περιόδου 2005-2011, η Ελλάδα (EL) εμφανίζεται ως η χώρα της ΕΕ-15 με τη χαμηλότερη αποτελεσματικότητα στην αξιοποίηση των δαπανών για κοινωνική προστασία. Αυτό το γεγονός αντανακλά βασικά δομικά γνωρίσματα του συστήματος κοινωνικής προστασίας της χώρας, όπως είναι η υψηλή πόλωση, η διαφθορά, η έλλειψη διαφάνειας, η περιορισμένη καθολικότητα στις παροχές, τα κενά στην κοινωνική προστασία και το υψηλό κόστος γραφειοκρατίας. Χαμηλή αποτελεσματικότητα παρουσιάζουν και οι υπόλοιπες χώρες της νότιας Ευρώπης, των οποίων τα συστήματα κοινωνικής προστασίας εμφανίζουν αρκετές ομοιότητες με αυτό της Ελλάδας. Αντίθετα, υψηλότερη αποτελεσματικότητα διαπιστώνεται στις χώρες που έχουν αναπτύξει σοσιαλδημοκρατικά συστήματα κοινωνικής προστασίας, τα οποία χαρακτηρίζονται από καθολικές παροχές, έχουν ως αποδέκτη το άτομο (και όχι την οικογένεια) και δίνονται χωρίς έλεγχο των πόρων των δικαιούχων. Υψηλή αποτελεσματικότητα παρουσιάζει και η Αυστρία, η οποία εντάσσεται στις χώρες με συντηρητικό-κορπορατιστικό σύστημα κοινωνικής προστασίας.