Δελτίο κρίσης: Φεβρουάριος 2013

Όσο η Κρίση μαίνεται και οι μήνες περνούν εμπεδώνεται στη συνείδηση όλο και περισσοτέρων ότι η τήρηση των όρων της δανειακής µας συμφωνίας είναι ένα διπλωματικό παιχνίδι. Οι αριθμοί δεν βγαίνουν, οι εκτιμήσεις διαψεύδονται, οι άνθρωποι υποφέρουν. Οι περισσότεροι, τηρώντας τα «προσχήματα» και κάνοντας επίδειξη ανυποχώρητου κύρους, δεν παραδέχονται δημόσια το αναπόδραστο της τραγικής κατάληξης. Αυτό που ενδόμυχα φαίνεται να ελπίζουν είναι ότι η Ελλάδα θα διατηρηθεί νεκροζώντανη και θα είναι παρούσα όταν θα λάβει χώρα η ομοσπονδοποίηση.

«Κάποια στιγμή οι αντιφάσεις αυτών που µας ζητούν να κάνουμε θα φανούν. Τότε η Ευρώπη, όπως οι ΗΠΑ στο παρελθόν, θα επιλέξει το δρόμο της ομοσπονδίας ώστε να βγει από την Κρίση. Είναι σημαντικό να είμαστε μέσα όταν θα συμβεί αυτό, όποιο και αν είναι το κόστος» φαίνεται να σκέφτονται οι εκπρόσωποι του λαού και κατόπιν ψηφίζουν πάντα τα λάθος μέτρα.

Αυτό που κάνουν είναι να αλλάζουν άρδην την ατζέντα. Υπό το δικό τους πρίσμα το Μνημόνιο είναι κάτι δευτερεύον, το κυρίως διακύβευμα είναι η ομοσπονδοποίηση ή ο κατακερματισμός· όλοι αντιλαμβάνονται πως το παρόν στάδιο είναι μεταβατικό.

Η εκτίμησή μας λέει πως, ακόμα και αν η ομοσπονδοποίηση αποτελεί στόχο όλων των πλευρών, η µνηµονιακή λιτότητα σε συνδυασμό µε (α) την τοξικότητα
του μόνιμου μηχανισμού σταθερότητας (του ESM) και (β) την εφαρμοζόμενη νομισματική πολιτική της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) υπονομεύουν την όποια προσπάθεια με εμφατικό τρόπο και ουσιαστικά προετοιμάζουν την αποδόµηση της Ευρώπης. Η αντίδραση στην εφαρμοζόμενη ευρωπαϊκή πολιτική αποτελεί προαπαιτούμενο διάσωσης αυτού που κάποτε ονομαζόταν Ευρωπαϊκή Ιδέα.