Απασχόληση, χρηματοπιστωτική σταθερότητα και οικονομική ανάπτυξη: Υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα

Στο κείμενο αυτό προτείνονται άξονες οικονομικής πολιτικής για να αντιστραφεί η οικονομική και η κοινωνική καταστροφή που προκαλεί η εφαρμογή της οικονομικής πολιτικής των Μνημονίων Ι και ΙΙ. Οι παρεμβάσεις που απαιτούνται αφορούν δύο επίπεδα: α) την αναχρηματοδότηση του κράτους και των τραπεζών∙ β) την άσκηση ενός πλαισίου οικονομικής πολιτικής που θα δημιουργεί συνθήκες σταθεροποίησης και αποτροπής κάθε περαιτέρω πτώσης του εισοδήματος των νοικοκυριών και της ροής ρευστότητας των επιχειρήσεων. Στο πλαίσιο αυτό υποστηρίζεται ότι η Ελλάδα πρέπει να προχωρήσει αμέσως στα εξής: Πρώτον, στην ουσιαστική επαναδιαπραγμάτευση της νέας δανειακής σύμβασης με κριτήριο τη μείωση των δανειακών της υποχρεώσεων στο όριο της πρωτογενούς ρευστότητας που μπορεί να δημιουργήσει η ελληνική οικονομία. Αυτό μπορεί να συμβεί με νέα αναδιάρθρωση και απομείωση του δημόσιου χρέους πολύ κάτω του 80% του ΑΕΠ – αμέσως, όχι στην προοπτική της δεκαετίας. Δεύτερον, στην αναδόμηση του δημοσιονομικού συστήματος μέσω του μετασχηματισμού του από ένα σύστημα κατανομής (και σπατάλης) πόρων σε ένα σύστημα δημιουργίας πόρων. Ο μετασχηματισμός αυτός μπορεί να γίνει με τη θεσμοθέτηση της «απασχόλησης ύστατης προσφυγής». Τρίτον, στην παραγωγική και χρηματοδοτική ανασυγκρότηση της οικονομίας για την αναβάθμιση της ανταγωνιστικότητας, αλλά κυρίως για τη μείωση του νομισματικού και πιστωτικού ρίσκου της χώρας.