Οικονομική κρίση, ευέλικτες μορφές απασχόλησης και παραγωγικότητα στους κλάδους της ελληνικής οικονομίας

Αντικείμενο της μελέτης είναι η διερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στις ευέλικτες μορφές απασχόλησης και στην παραγωγικότητα, στους γενικούς και αναλυτικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, κατά την περίοδο της οικονομικής κρίσης (2008-2013). Δίνοντας έμφαση σε δύο σημαντικές μορφές της ευέλικτης απασχόλησης (μερική και προσωρινή απασχόληση) και κάνοντας χρήση των εργαλείων της περιγραφικής στατιστικής αλλά και της οικονομετρικής ανάλυσης, η μελέτη αναδεικνύει την απουσία μιας θετικής συσχέτισης πρώτον ανάμεσα στο ύψος των ευέλικτών μορφών, όπως αυτό αποτυπώνεται μέσα από το μερίδιο συμμετοχής τους στη συνολική απασχόληση κάθε κλάδου και του ύψους της παραγωγικότητας, και δεύτερον ανάμεσα στους ρυθμούς μεταβολής τους. Στον αντίποδα, μια αρνητική συσχέτιση αναδεικνύεται ανάμεσα στα δύο αυτά μεγέθη τόσο για το ύψος τους στα δύο βασικά έτη ανάλυσης (2008 και 2013) όσο στους ρυθμούς μεταβολής τους στο συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Η αρνητική αυτή συσχέτιση αναδεικνύεται τόσο σε κλάδους υψηλής, μέσης και χαμηλής παραγωγικότητας όσο και σε κλάδους υψηλής, μέσης και χαμηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης και έντασης δεξιοτήτων. Κατά συνέπεια, διαπιστώνεται ότι η αύξηση της παραγωγικότητας, που συνιστά μία από τις βασικές προϋποθέσεις αύξησης της ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας και εξόδου από την κρίση, δεν μπορεί να επιτευχθεί μέσα από την επέκταση των ευέλικτων μορφών απασχόλησης.