Προς μια μακρόπνοη εξαγωγική πολιτική: Από την εσωτερική υποτίμηση στη βελτίωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας

Η πολιτική της «εσωτερικής υποτίμησης» έχει αποτύχει στον δεδηλωμένο στόχο να οδηγήσει σε ανάπτυξη διά των εξαγωγών. Η κλαδική ανάλυση των εξαγωγικών επιδόσεων της ελληνικής οικονομίας κατά την περίοδο 2008-2013 δείχνει ότι το όφελος από τη μείωση του εργασιακού κόστους ήταν σχετικά μικρό, ενώ δεν αντισταθμίζει τον αρνητικό αντίκτυπο που η γενικευμένη συρρίκνωση των μισθών έχει επιφέρει στην εσωτερική ζήτηση και κατά συνέπεια στην παραγωγή και στην απασχόληση. Άμεσο αποτέλεσμα είναι η δημιουργία μιας ανατροφοδοτούμενης διαδικασίας ύφεσης και αποεπένδυσης που επιδεινώνει τις χρόνιες δομικές αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας (αργός τεχνολογικός μετασχηματισμός, χαμηλή παραγωγικότητα). Η έξοδος από αυτόν το φαύλο κύκλο προϋποθέτει μια μακρόπνοη εξαγωγική πολιτική η οποία να δίνει έμφαση στη βελτίωση της διαρθρωτικής ανταγωνιστικότητας μέσω της προώθησης καινοτόμων επενδύσεων τόσο σε κλάδους υψηλής τεχνολογικής εξειδίκευσης, στους οποίους υπάρχουν αναξιοποίητα συγκριτικά πλεονεκτήματα (π.χ. φαρμακοβιομηχανία), όσο και σε παραδοσιακούς εξαγωγικούς κλάδους με υψηλά μερίδια στην παραγωγή και στην απασχόληση, που αντιμετωπίζουν έντονο ανταγωνισμό από χώρες χαμηλού κόστους (αγροτροφικός τομέας, τουρισμός).