Εμπειρική προσέγγιση της απόλυτης φτώχειας στην Ελλάδα: Οι ανάγκες για κατοικία, διατροφή, ένδυση, υπόδηση, μεταφορά

Η μελέτη αυτή πραγματεύεται για πρώτη φορά το ζήτημα της μέτρησης της απόλυτης φτώχειας στην Ελλάδα. Το κατώφλι της απόλυτης φτώχειας ορίζεται με κριτήριο την επαρκή ικανοποίηση όλων των κατηγοριών των βασικών αναγκών. Οι τελευταίες καθορίζονται ποσοτικά με τέτοιο τρόπο ώστε να ανταποκρίνονται στις τρέχουσες κοινωνικές συνθήκες. Χρησιμοποιώντας τη μαρξική έννοια της αξίας της εργασιακής δύναμης, το κατώφλι της απόλυτης φτώχειας ορίζεται σε ένα επίπεδο μεταξύ της τρέχουσας αξίας της εργασιακής δύναμης και του «μισθού συντήρησης» («subsistence wage»). Η μελέτη εξετάζει λεπτομερώς και καθορίζει το ελάχιστο ανεκτό επίπεδο κόστους και αντίστοιχης δαπάνης ─που θα επέτρεπε την ομαλή αναπαραγωγή της εργασιακής δύναμης─ στους εξής τομείς: στέγαση, ηλεκτρική ενέργεια, θέρμανση, ύδρευση και αποχέτευση, ένδυση και υπόδηση, διατροφή, και μεταφορες. Τα προσωρινά αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι το κατώφλι της απόλυτης φτώχειας, ακόμη και χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σε αυτό βασικές ανάγκες, όπως η εκπαίδευση, η υγεία, οι τηλεπικοινωνίες κ.λπ., υπερβαίνει τη γραμμή φτώχειας όπως αυτή ορίζεται επίσημα χρησιμοποιώντας την έννοια της σχετικής φτώχειας.